Vorige zaterdag had ik een onderhoud met Dominque Verschuren : moreel consulent bij de mens nu en gewaardeerd onderzoeker van thema's als eenzaamheid bij jongeren. We hebben lang gepraat over deze opdracht en het thema dat ik zou kunnen nemen. Hij sprak ook veel over zijn praktijk en het belang van intieme ruimtes te creëren waarin gevoelens en ervaringen gedeeld kunnen worden, in zijn geval met cliënten. In mijn geval denk ik dan aan de kleuters in mijn klas. Daarbij is een rustige sfeer en een vertrouwensband nodig.

Zo kom ik toch terug dichter bij mijn oorspronkelijke idee : ik wil werken rond het creëren van stilte en rust in de klas. Het is een behoefte waar in de drukke kleuterklas maar al te vaak aan voorbij wordt gegaan. De kinderen moeten presteren, werkjes maken, Toetertesten doen,  zich bewijzen op allerhande vlak. Ook in de maatschappij bestaat deze tendens, men moet het druk hebben, anders krijgt de buitenwereld het gevoel dat het niet goed gaat met je. Een gewaardeerde mens is druk bezig. Mensen die door omstandigheden werkloos worden, of ziek krijgen vaak in het begin nog enig begrip van hun omgeving, maar na verloop van tijd ebt dit weg. Dan wordt voor hen duidelijk hoezeer de maatschappij onze identiteit aan de  job die we uitoefenen verbindt. In mijn visie moet je als mens ook gewoon kunnen 'zijn' en dit zou an sich moeten volstaan. De relaties, de job en andere parameters van je leven zijn dan een aanvulling op het ik, geen volledige invulling. Van binnenuit naar buiten groeien als mens, niet vast hangen aan een (maatschappelijke) rol maar deze juist ook kunnen loslaten.
Vanuit het loslaten kom ik dan weer bij de meditatie, op het moment dat je mediteert laat je de buitenwereld en al zijn beslommeringen los en kom je thuis bij jezelf. In de leegte groeien gedachten en gevoelens vrij en kun je ze onbevooroordeeld bekijken.
Ik ga op zoek naar manieren om dit in de kleuterklas te bewerkstelligen.